Heelkunde der Natuur 21 oktober 2003
Contactpersoon: Corrie Geluk
Voor: Oncologie team (lab. O.K. verpleegkunde, artsen, chirurgen etc)
Plek: Landgoed den Horsten in Wassenaar
Ik ben ruim 19 jaar geleden begonnen samen te werken met een Engelse boomsjamaan. Zijn doel is om mensen weer met bomen in contact te brengen. Een gedeelde missie, ik wil ook relatie tussen mens en boom weer herstellen.
Zijn voorstelling van de mens, levend in eenheid met de natuur, waar de boom als een soort godheid, een pilaar van inspiratie, kracht en toeverlaat centraal in het midden staat sprak mij aan. In de totale evolutie van de aarde beschouwd, is dit nog als de dag van gisteren. Nog ver na de jaartelling heeft de mens samengeleefd met de natuur. Pas later werd de natuur als anders of vreemd beschouwd.
De communicatie die er toen was vind je nog bij sommige boeren. Zij zien de natuur, zij lezen haar. Dit is te vergelijken met hoe een arts haar patiënt leest. Na een nauw keurig blik weet deze wat er gaande is met de natuur van de mens. De openheid van de lezer gaat over de diepgang die zij in zichzelf toestaat. Hoe meer zelfkennis en openheid des te dieper is de reflectie. Het zijn ware levende spiegels. Zowel de patiënt als de natuur.
In de oudheid, wat ik al zei, tot zelf ver na de jaartelling hebben bomen een belangrijke rol gespeeld bij de heling van de mens. De druïde, of boomsjamaan werd met regelmaat geraadpleegd om de zieke in kwestie te beteren. Dit gebeurde vaak door de louterende spiegel van de natuur voor te houden. De recht opstaande, voor zichzelf zorgende boom die zeer divers kosmisch licht in de aarde brengt (sola) en daarnaast een grote verscheidenheid aan aarde kwaliteiten uit de aarde moeder (luna) omhoog stroomt, wekt de inspiratie van de bezoeker. Wanneer je de boom als ding beschouwd, een houtig recht opstaand gewas met een groen kleed brengt dat minder inspiratie dan de mens die kijkt vanuit zijn ziel.
De boom is een levend intelligent wezen, zij is instaat en bereid om met de mens te communiceren. Alleen, deze groene vriend is vergeten, de mens heeft de natuur totaal buiten gesloten en aan haar eigen evolutie gewerkt. Dit met een dubbel resultaat; wij hebben een evolutie spong gemaakt en met onze technologie kunnen we velen problemen aan, doch blijven er vraagstukken liggen die door de vervreemding van onze afkomst (want wij zijn natuur, wij zijn gemaakt van de elementen van deze aarde) niet worden opgelost.
Gelukkig leven wij in een tijd waarin we telkens meer weer gaan beseffen hoe belangrijk de natuur, het groen voor ons is. Er is onlangs een boekwerkje verschenen waarin verschillende onderzoeken uitwijzen dat genezing sneller plaats vind wanneer er groen is betrokken. Hierbij is het wel belangrijk welk soort groen. Met daarbij nog een extra aandachtspunt; heeft het desbetreffende groen een positieve ervaring met mensen, of is zij als de hond die alleen de mens maar kent van het pak slaag? De geest van de plant moet vrij zijn en niet door de mensenhand gekweld, hiervoor wil ik verwijzen naar de onderzoeken van Baxter die met zijn omgebouwde leugendetector het zielenleven van de plant heeft bestudeerd.
Zoals we weten worden er nog steeds medicijnen gemaakt en ontdekt waarvan de bouwstoffen uit de natuur komen. Zo heeft een vriendin van mij, zij is homeopaat een medicijn ontwikkeld gemaakt uit de wortel van de Kaki boom. Niet zomaar een willekeurige boom, maar een boom die in Japan de bom op Hirosima heeft overleefd.
Dit medicijn helpt nu vanbinnen uit mensen die lijden aan zware trauma’s. Het is bijvoorbeeld in gezet bij de mensen van de brand in Vollendam.
Ik grijp nog een keer terug naar de oudheid waarin we meer leefde in een groepsbewustzijn. En zo leefde ook onze natuur, een boom die ontkiemde deed dat kortbij zijn ouderboom en groeide op in verbondenheid. Een kind in die tijd groeide ook op in een collectief en werd zoals zijn of haar (voor)ouders. Nu zie je in de natuur, maar ook bij ons mensen een verschuiving. Wij groeien niet meer op als onze voorouders. De bakkerszoon wordt niet per definitie bakker, de schoenmakers draagt niet per se het vak over aan zijn kinderen. Zo groeit een jonge boom niet altijd op naast zijn oorsprong. Blijkbaar hebben we ons zo ontwikkeld dat we meer als individu in de wereld kunnen staan. Maar gelijk ik dit schrijf bedenk ik mij dat dit ook vaak maar een schijnbare buitenkant is. We gaan meestal mee in een stroom omdat we denken dat dit zo moet. De binnenwereld kan best fragiel zijn daar we de support missen van de eenheid, terwijl de buitenkant volledig voldoet aan wat je denkt dat de maatschappij vraagt.
Het besef dat er geen ander is, wanneer je dus het geheel ziet, is als een bos zien, dat oorspronkelijk is gegroeid. Zo zijn onze voorouders opgegroeid; in eenheid. Daarom is het ontvangen van inspiratiekracht, het kijken in de spiegel van de natuur geheel niet raar. Het heeft dan weliswaar een aantal eeuwen niet gemogen omdat dit gevaarlijk was i.v.m. heksenvervolging en ketterij maar is sinds de jaren 90 als vrijtijdbesteding (als je er niet te veel overpraat) ongevaarlijk geworden .
Nu komt het oude en het nieuwe samen. Neem de Taxus, de boom stond bij de pre – kelten te boek als de boom van leven en dood. Waarom? Deze kan wortel schieten in zijn eigen dode hout. Wonderlijk vind je niet dat wij uit de schors van de Taxus een medicijn halen dat helpt tegen kanker. Ik zie een vergelijking voor zowel het oog van de ziel als het oog van een wetenschapper. Jammer genoeg kan ik je dit fenomeen niet laten zien in Nederland, hier zijn alle oude taxussen verdwenen. In het conservatieve Engeland op oude heilige plaatsen, waar nu vaak kerken staan tref je duizenden jaren oude taxussen aan. Soms geheel hol, met in het midden weer een adventieve wortel. Deze soort heeft een absolute helende werking, de tijd staat stil en het is gemakkelijk in de tijd terug te reizen en de eigen biografie te beschouwen. De oude taxus zag velen generaties aan zich voorbij trekken. Soms wel een dikke honderd. Mensen werden geboren en gedoopt, men werd verliefd en trouwde en uiteindelijk als het leven werd gegeven verdween wat over was tussen de wortels. Zo leerde de boom de mens van zeer nabij kennen.
De taxus was ook een boom die goed hout leverde voor bogen, het taaie hout hielp de pijl diep in het vlees van de vijand te dringen. Met het gif gemaakt uit de bessen kon je ook mensen van het leven beroven. In Nederland werden de taxussen die op veroverd grond gebied stonden meestal gelijk omgehakt omdat dan de vijand geen boog meer kon maken.
Dit is een rede dat wij zo weinig oude taxussen kennen in Nederland. Zo ook geen oude holle om te zien waar deze overlever toe instaat is. De oudste taxus boog die gevonden is was in een graf in Zuid Engeland. De boog werd op 42.000 jaar oud geschat.
Taxus is een boom met vele kwaliteiten, kwaliteiten die zichtbaar worden bij het zien van oude en verschillende taxussen. Vandaar deze slide show waarin ik met een korte tekst je mee neem langs de oude taxus…
Jeroen Heindijk.